Είναι πλέον δύσκολο να βρεις κάποιον που να μη καταλαβαίνει τι είδους ποδήλατο είναι το mountain bike. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας στον τομέα του ποδηλάτου και τα ποδήλατα βουνού μετατράπηκαν από ποδήλατα μαζικής παραγωγής σε εξειδικευμένα εργαλεία ψυχαγωγίας και άθλησης.
Όλες οι εταιρείες παράγουν ποδήλατα για συγκεκριμένες εκτός δρόμου δραστηριότητες. Η κατηγοριοποίηση των ποδηλάτων βουνού γίνεται με βάση την ανάρτησή τους.
Παρόλο που η κάθε εταιρεία διαφοροποιεί την ονομασία των ποδηλάτων της, οι βασικές υποκατηγορίες mountain είναι οι ακόλουθες:
• Fully Rigid: Σκελετός με άκαμπτα πιρούνια εμπρός και πίσω, χωρίς ανάρτηση
• Hardtail: Ανάρτηση μόνο στα μπροστινά πιρούνια
• Dual ή Full Suspension: Στα μπροστινά πιρούνια υπάρχει ανάρτηση, ενώ στα πίσω υπάρχει κεντρικό αμορτισέρ, που επιτρέπει στον τροχό να κινείται με συνδέσμους.
Τα ποδήλατα βουνού είναι έτσι σχεδιασμένα και κατασκευασμένα, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν όλες τις δυσκολίες και τις απρόβλεπτες καταστάσεις των χωμάτινων διαδρομών, όπως κατάβαση πλαγιάς με πολύ μεγάλη κλίση, περάσματα από βράχια, νεροφαγώματα, λάσπες και γενικότερα κακοτράχαλα εδάφη.
Οι σκελετοί είναι φτιαγμένοι από ειδικά κράματα μετάλλων που αντέχουν σε πιέσεις,τραντάγματα σε βράχια, χτυπήματα σε ξύλα και πέτρες, λάσπες και απότομες κλίσεις. Οι τροχοί είναι συνήθως 26 ιντσών (η νέα μόδα τώρα είναι 29 ιντσών) και τα ελαστικά πολύ πιο χοντρά και τρακτερωτά από τα κοινά ποδήλατα δρόμου. Το βασικό τους όμως χαρακτηριστικό είναι οι αναρτήσεις με εμπρόσθια και οπίσθια ολοκληρωμένα συστήματα, που πια υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα ποδήλατα βουνού. Εξαιτίας των κλίσεων με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπα, έχουν πολλές ταχύτητες και ισχυρά δισκόφρενα, ώστε να μπορούν να σταματούν με ασφάλεια στις απότομες καταβάσεις και η αποδοτικότητά τους να είναι ανεπηρέαστη από τις λάσπες και τα νερά.
Η επαφή με τη φύση, οι όμορφες διαδρομές στα μονοπάτια των ελληνικών βουνών και φυσικά η βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της αντοχής, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που ωθούν κάθε χρόνο χιλιάδες ποδηλάτες να... πάρουν τα βουνά.
Η Ελλάδα, λόγω εδαφικής μορφολογίας, ενδείκνυται για εκτός δρόμου εξορμήσεις, αφού υπάρχει πληθώρα μονοπατιών (trails) που μπορείτε να ακολουθήσετε. Ακόμα και η Αττική με την πυκνή της αστική ανάπτυξη περιβάλλεται από βουνά, τα οποία προσφέρουν εξαιρετικές διαδρομές για όλα τα επίπεδα.
Τώρα που ο καιρός «ανοίγει» και η μέρα έχει μεγαλώσει, δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος για μοναχικές ή ομαδικές εξορμήσεις στα βουνά.
Στο κατάστημά μας μπορείτε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για τα mountain bikes αλλά και να γνωρίσετε τα ποδήλατα που αντιπροσωπεύουμε (ORIENT, FOCUS, UNIVEGA) για αναβάτες με οποιαδήποτε απαίτηση σε ποιότητα, εξοπλισμό και τιμή.
Ανακάλυψε το μάστορα μέσα σου!
Το ποδήλατό σου "γράφει" χιλιόμετρα; Τότε χρειάζεται οπωσδήποτε και συντήρηση. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να επισκευάσεις κάτι. Είτε το κάνεις από χόμπι στο σπίτι σου, είτε από ανάγκη στην άκρη του δρόμου, πρέπει να είσαι οργανωμένος και να έχεις προμηθευτεί τα απαραίτητα εργαλεία για την ... μικρό-επέμβαση. Βγάλε τον μάστορα από μέσα σου και δες τα παρακάτω επτά χρήσιμα εργαλεία που πρέπει να έχεις στην εργαλειοθήκη σου.
Καθώς οι κασέτες έχουν πλέον πάει από τις 8 στις 10 ή και 11 ταχύτητες, τα γρανάζια και οι αλυσίδες έχουν γίνει πλέον ακριβά στην αντικατάστασή τους. Ένας μετρητής φθοράς αλυσίδας είναι απαραίτητος για κάθε σοβαρό χομπίστα αφού θα σε γλυτώσει από την πρόωρη αντικατάσταση της αλυσίδας, όταν αυτή έχει χιλιόμετρα ακόμα, να προλάβεις τυχόν κόψιμο της ή απλά τη μη χρήση μίας τόσο φθαρμένης αλυσίδας που θα σου «φάει» τους δίσκους.
Κάποια μέρα όλες οι βίδες ενός ποδηλάτου θα είναι Τorx. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα για την χρησιμότητα του συγκεκριμένου εργαλείου απλά φρόντισε να έχεις τα ακόλουθα μεγέθη: T-10, T-25 και T-30.
Ξεκάθαρη η χρήση της και ο λόγος ύπαρξής της. Αν μπορείς, επένδυσε σε μία ποδιού και μία μίνι, ώστε να έχεις μία μαζί σου όλες τις ώρες. Υπάρχουν μικρές τρόμπες οι οποίες είναι ανθεκτικές και έχουν ενσωματωμένο μανόμετρο.
Κλειδιά 8-, 9- and 10mm
Τα περισσότερα αξεσουάρ “δένουν” πάνω στο ποδήλατο με μικρές βιδες ή allen. Ό,τι ισχύει για τα Torx ισχύει και για τα «κλασσικά» κλειδιά. Με τρία μεγέθη των 8, 9 και 10mm θα αντιμετωπίσεις με επιτυχία τις περισσότερες περιπτώσεις .
Απλοί, φτηνοί, πρακτικοί και χρήσιμοι οι πλαστικοί αυτοί μοχλοί θα σε βοηθήσουν να βγάλεις το λάστιχο από τη ζάντα εύκολα και χωρίς γρατζουνιές. Ο εναλλακτικός τρόπος είναι το κατσαβίδι, αλλά βάζεις σε κίνδυνο την ακεραιότητα των ελαστικών και το ζύγισμα της ζάντας. και φυσικά θα πρέπει να έχεις κάποιο κιτ επισκευής σαμπρέλας και 1-2 καινούργιες σαμπρέλες στο νούμερο του δικού σου ελαστικού (κι όχι του ποδηλάτου του φίλου σου!)
Κόπτης καλωδίων
Αν είσαι “βετεράνος” του ποδηλάτου γνωρίζεις ήδη την χρησιμότητα ενός καλού κόπτη καλωδίων. Στη περίπτωση που είσαι “φρέσκος” στο σπορ, σε λίγο καιρό θα το μάθεις και εσύ. Τα καλώδια των ταχυτήτων και των φρένων χρειάζονται συχνά πυκνά ρύθμιση ώστε να λειτουργούν ακριβώς όπως τα θέλεις. Το να σφίξεις λίγο τα φρένα είναι εύκολο. Για να μη καταστρέψεις όμως το καλώδιό τους στις άκρες, χρειάζεσαι έναν καλό κόφτη. Επένδυσε σε έναν καλό, και σύντομα θα καταλάβεις τη αξία του και τις πολλαπλές του χρήσεις.
Οι βίδες Hex ή Allen, κατά την κοινή ονομασία τους από την εταιρία που τα λάνσαρε, βρίσκονται σε κάθε ποδήλατο και είναι ένα από τα πλέον απαραίτητα εργαλεία για κάθε ποδηλάτη. Τα “Αλενάκια¨ λοιπόν δεν πρέπει να λείπουν από κανέναν ποδηλάτη που σέβεται τον ευατό του. Οι διαστάσεις μέχρι τα 10mm είναι οι πιό συνηθισμένες.
Για πιο εξειδικευμένες επισκευές όπως πχ ακτινολόγηση αναζητήστε τον ειδικό:
Η γεωμετρία του ποδηλάτου
Όλοι οι κατασκευαστές έχουν τις δικές τους απόψεις ως προς τη γεωμετρία που πρέπει να έχουν τα ποδήλατά τους. Παρόλα αυτά, υπάρχουν βασικές αρχές, οι οποίες είναι ίδιες σε όλα τα ποδήλατα και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο στη σχεδίαση σκελετών.
Η βασική θεωρία υποστηρίζει ότι αν αλλάξει τo μήκος των εγκάρσιων οπίσθιων ψαλιδιών και ως εκ τούτου η απόσταση μεταξύ των αξόνων των τροχών, τότε αλλάζει η οδική συμπεριφορά του ποδηλάτου, δημιουργώντας ένα σύνολο το οποίο θα στερείται ευθυβολίας, σταθερότητας και ασφάλειας στις στροφές.
Για αυτό το λόγο το μήκος των ψαλιδιών της αλυσίδας για όλα τα ποδήλατα ενηλίκων είναι περίπου 42 εκ. και η απόσταση μεταξύ των αξόνων των τροχών κυμαίνεται από 98 έως104 εκ. Σε παιδικά και γυναικεία ποδήλατα όπου οι διαστάσεις αλλάζουν, τα ψαλίδια μπορεί να είναι κοντύτερα αλλά η απόσταση ανάμεσα στους άξονες παραμένει πάντα ίδια.
Στην περίπτωση που ο σκελετός είναι κοντός τότε η συμπεριφορά του ποδηλάτου γίνεται πιο “ζωντανή” και απρόβλεπτη βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια του αναβάτη. Από την άλλη μεριά, αν το ποδήλατο είναι πιο μακρύ τότε θα έχουμε πιο μαλακό και άνετο σύνολο το οποίο όμως θα είναι αργό στις αντιδράσεις του και στην απόδοσή του. (Aυτό μπορείτε να το καταλάβετε αν δείτε πχ τον σκελετό ενός bmx κι ενός city).
Αρχικά, ο σωλήνας της σέλας ήταν σταθερός και το ύψος του ήταν ανάλογο με το μήκος των ποδιών του αναβάτη. Από τότε όμως που η Giant εφάρμοσε τη ρυθμιζόμενη καθ’ ύψος σέλα (το γνώριμο πλέον παλουκόσελο), ο σχεδιασμός του σκελετού άλλαξε και πλέον το ύψος του κατακόρυφου σωλήνα έχει να κάνει περισσότερο με την ορθοπεδική στάση του αναβάτη παρά με το ύψος.
Το βέλτιστο ύψος της σέλας και του τιμονιού ορίζεται πλέον με τη νοητή ευθεία μεταξύ τιμονιού και σέλας. Καθώς οι σωλήνες της σέλας και του τιμονιού είναι κεκλιμένοι, αν τραβήξουμε μία ευθεία γραμμή από το τιμόνι προς την σέλα θα βρούμε την σωστό ύψος που θα πρέπει να τοποθετηθεί η σέλα.
Το μήκος του λαιμού του τιμονιού και των ψαλιδιών της σέλας είναι ανάλογο με το μήκος των υπολοίπων μερών του σκελετού και προσαρμόζεται με γνώμονα το μήκος και την κλίση του σωλήνα της σέλας.
Οι μικρότεροι σκελετοί απευθύνονται σε κοντύτερους αναβάτες, οι οποίοι πρέπει να κάθονται πιο μπροστά ώστε τα πόδια τους να φτάνουν σωστά τα πετάλια. Έτσι η γωνία είναι μεγαλύτερη, και ο αναβάτης κάθεται σχεδόν κάθετα. Οι μεγαλύτεροι σκελετοί έχουν μικρότερη γωνία και μεγαλύτερη κλίση στη σέλα, δίνοντας έτσι στους ψηλότερους αναβάτες περισσότερη ελευθερία στην κίνηση των ποδιών τους.
Θεωρητικά όσο μεγαλύτερη κλίση έχει ο σωλήνας της σέλας τόσο πιο άνετη είναι η στάση του αναβάτη. Γιατί τότε δεν έχουν και οι μικρότεροι σκελετοί αντίστοιχη γεωμετρία;
Ο λόγος έγκειται στο ότι όταν ποδηλατούμε, το γόνατο του αναβάτη πρέπει να περνάει πάνω από το πετάλι χωρίς να τεντώνει το πόδι. Σε διαφορετική περίπτωση τα πόδια δεν ασκούν αρκετή δύναμη ώστε να κινηθεί σωστά το ποδήλατο με αποτέλεσμα ο αναβάτης να κουράζεται περισσότερο και να καταπονεί τους χόνδρους των γονάτων.
Έχοντας υπ΄όψη αυτήν την προϋπόθεση, οι σοβαροί κατασκευαστές ποδηλάτων προσαρμόζουν την κλίση της σέλας ώστε ο αναβάτης να ποδηλατεί σωστά και κατόπιν υπολογίζουν τις κλίσεις του τιμονιού και του εμπρόσθιου πιρουνιού. Το πιρούνι στους μικρότερους σκελετούς έχει μεγαλύτερη κλήση έτσι ώστε η απόσταση μεταξύ των αξόνων των τροχών να είναι συμβατή με τη βασική θεωρία σχεδιασμού που προαναφέραμε και θέλει την απόσταση αυτή να είναι περίπου στο ένα μέτρο.
Βέβαια μπορούν να γίνουν κάποιες μικρές προσαρμογές αλλάζοντας το παλουκόσελο ή το λαιμό του τιμονιού ή ακόμη χρησιμοποιώντας ένα αντάπτορα για να σηκώσουμε ψηλότερα το λαιμό του τιμονιού. Καλό όμως να αγοράσετε σκελετό με τη σωστή γεωμετρία που ταιριάζει στον σωματότυπό σας και όχι να τον διορθώνετε εκ των υστέρων.
Όλες οι εταιρείες παρέχουν στις ιστοσελίδες τους πληροφορίες για τα μεγέθη και τη γεωμετρία των σκελετών του κάθε ποδηλάτου. Θα ήταν συνετό πριν αγοράσετε ένα ποδήλατο να διαβάσετε τις πληροφορίες αυτές και να δείτε το μέγεθος του σκελετού που σας ταιριάζει, καθώς επίσης και να κάνετε test drive στα υποψήφια ποδήλατα. Υπάρχουν βέβαια διαφορές από εταιρεία σε εταιρεία αλλά σίγουρα θα βρείτε αυτό που θα σας ικανοποιήσει.
Παρακάτω θα βρείτε πίνακες με το μέγεθος του σκελετού του ποδηλάτου που ταιριάζει στον αναβάτη ανάλογα με το ύψος του (ανά κατηγορία ποδηλάτων)
Άρθρο από τον Δημήτρη με πληροφορίες από το bikesports.gr
Τα φρένα στο ποδήλατο.
Τα τελευταία χρόνια και με την εξέλιξη της τεχνολογίας στον χώρο του ποδηλάτου έχουν γίνει μεγάλα άλματα στην κατασκευή των συστημάτων φρένων. Σήμερα υπάρχουν δύο τύποι φρένων. Ο ένας είναι ο παραδοσιακός με τα «παπουτσάκια» ή τακάκια των φρένων να εφάπτονται στο στεφάνι της ρόδας κατά το φρενάρισμα, ώστε να προκαλέσουν την σταδιακή επιβράδυνση και το σταμάτημα του ποδηλάτου. Αυτός ο τύπος φρένων λειτουργούσε και λειτουργεί πολύ καλά μέχρι τώρα, είναι ελαφρύ και πολύ εύκολο στην επισκευή και συντήρησή του. Παρ' όλα αυτά το συγκεκριμένο σύστημα φρένων έχει μερικές αδυναμίες. Επειδή κατά το φρενάρισμα τα «παπουτσάκια» των φρένων εφάπτονται και τρίβονται με το στεφάνι, σταδιακά το φθείρουν, μπορεί με τον καιρό να προκληθεί μεγαλύτερη ζημιά. Ένα άλλο μειονέκτημα είναι ότι η λάσπη και το νερό συντομεύουν κατά πολύ τη ζωή των φρένων αυτού του τύπου αφού τα φθείρουν και τα ξηραίνουν γρηγορότερα με αποτέλεσμα να μειώνουν το «πιάσιμό» τους πάνω στο στεφάνι κατά το φρενάρισμα. Τα δισκόφρενα από την άλλη (μηχανικά ή υδραυλικά) προσδίδουν ιδιαίτερη …εμφάνιση σ’ ένα ποδήλατο, ειδικά στα μάτια ενός αδαούς!
Ποια είναι, όμως, η αλήθεια; Πώς και γιατί μπήκαν τα δισκόφρενα στη ζωή του ποδηλάτη;
Χρειάζονται ή όχι τα δισκόφρενα σ’ ένα ποδήλατο;
Η απάντηση είναι ότι
, η τεχνολογία αυτή πρωτοεμφανίστηκε στα ποδήλατα κατηγορίας mountain (MTBs) προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα της πέδησης όταν ο ποδηλάτης διασχίζει λάσπες, λακκούβες με νερά ή ποταμάκια και ρυάκια. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το V-Brake κρίνεται ανεπαρκές γιατί οι επιφάνειες της στεφάνης του τροχού καθίστανται ολισθηρές με αποτέλεσμα η απόσταση φρεναρίσματος να επιμηκύνεται επικίνδυνα! Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η στεγνή επιφάνεια του δίσκου (γιατί βρίσκεται αρκετά ψηλότερα από την επιφάνεια του δρόμου) αποτελεί τη λύση για να έχουμε ικανοποιητική πέδηση.
, η τεχνολογία αυτή πρωτοεμφανίστηκε στα ποδήλατα κατηγορίας mountain (MTBs) προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα της πέδησης όταν ο ποδηλάτης διασχίζει λάσπες, λακκούβες με νερά ή ποταμάκια και ρυάκια. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις το V-Brake κρίνεται ανεπαρκές γιατί οι επιφάνειες της στεφάνης του τροχού καθίστανται ολισθηρές με αποτέλεσμα η απόσταση φρεναρίσματος να επιμηκύνεται επικίνδυνα! Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η στεγνή επιφάνεια του δίσκου (γιατί βρίσκεται αρκετά ψηλότερα από την επιφάνεια του δρόμου) αποτελεί τη λύση για να έχουμε ικανοποιητική πέδηση.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις το V-Brake είναι προτιμότερο!
Γιατί; Διότι το ποδήλατο σταματά εξαιτίας της ΡΟΠΗΣ που αναπτύσσεται στους τροχούς κατά την πέδηση αντίρροπα προς την φορά περιστροφής τους.
Να θυμηθούμε εδώ από την φυσική ότι η ροπή δύναμης ως προς άξονα ισούται με το γινόμενο της δύναμης επί την απόστασή της από τον άξονα (M=F*r).
Έτσι, λοιπόν, στην περίπτωση του δισκόφρενου ο μοχλοβραχίονας της δύναμης ισούται με την ακτίνα του δίσκου, δηλαδή 80 ή 90 mm για δίσκους διαμέτρου 160 και 180mm αντίστοιχα) ενώ στην περίπτωση του V-brake με την ακτίνα του τροχού (26’’/2=13’’=320 mm περίπου
Να θυμηθούμε εδώ από την φυσική ότι η ροπή δύναμης ως προς άξονα ισούται με το γινόμενο της δύναμης επί την απόστασή της από τον άξονα (M=F*r).
Έτσι, λοιπόν, στην περίπτωση του δισκόφρενου ο μοχλοβραχίονας της δύναμης ισούται με την ακτίνα του δίσκου, δηλαδή 80 ή 90 mm για δίσκους διαμέτρου 160 και 180mm αντίστοιχα) ενώ στην περίπτωση του V-brake με την ακτίνα του τροχού (26’’/2=13’’=320 mm περίπου
Δηλαδή, στη δεύτερη περίπτωση είναι περίπου 3,5 φορές μεγαλύτερος!
Αυτό σημαίνει ότι, με την ίδια δύναμη και τον ίδιο συντελεστή τριβής ανάμεσα στα τακάκια και στην επιφάνεια που επιδρούν, στη δεύτερη περίπτωση έχουμε 3,5 φορές μεγαλύτερη ροπή στους τροχούς προκειμένου να σταματήσει το ποδήλατο!
Από όλα αυτά γίνεται φανερό ότι, τα δισκόφρενα στα απλά ποδήλατα γενικής χρήσης (ATB’s) ή στα City & Trekking αποτελούν μια πολυτέλεια που δεν βελτιώνει την ποιότητα της πέδησης του ποδηλάτου αλλά απλά ικανοποιεί την αισθητική και τις…φαντασιώσεις του αγοραστή!
Αυτό σημαίνει ότι, με την ίδια δύναμη και τον ίδιο συντελεστή τριβής ανάμεσα στα τακάκια και στην επιφάνεια που επιδρούν, στη δεύτερη περίπτωση έχουμε 3,5 φορές μεγαλύτερη ροπή στους τροχούς προκειμένου να σταματήσει το ποδήλατο!
Από όλα αυτά γίνεται φανερό ότι, τα δισκόφρενα στα απλά ποδήλατα γενικής χρήσης (ATB’s) ή στα City & Trekking αποτελούν μια πολυτέλεια που δεν βελτιώνει την ποιότητα της πέδησης του ποδηλάτου αλλά απλά ικανοποιεί την αισθητική και τις…φαντασιώσεις του αγοραστή!
Ίσως με τα παραπάνω να καταρρίπτονται κάποια… taboo αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται όσο …πικρή κι αν είναι! Μα θα πείτε όλα τα φρένα, αφού κάνουν την ίδια δουλειά είναι και ίδια; Φυσικά και όχι. Όπως και σε κάθε είδος τεχνολογίας, ότι πληρώνεις παίρνεις. Κάθε εταιρεία κατασκευής φρένων ποδηλάτου (Shimano, Campagniolo, Sram, Tektro, Promax, Hayes, Avid) έχει διάφορα μοντέλα, φτηνά και ακριβά, συνήθως αντίστοιχα με τις σειρές μετάδοσης της κίνησης. Αυτά λοιπόν διαφέρουν ως προς το βάρος, το υλικό κατασκευής, την ποιότητα του μηχανισμού και φυσικά την τιμή. Όσο πιο ακριβό τόσο πιο ελαφρύ το σύστημα και τόσο πιο μικρές οι αντιστάσεις και οι τριβές αλλά και η αίσθηση και η δύναμη πίεσης στη μανέτα με αποτέλεσμα πιο αξιόπιστο και αποτελεσματικό φρενάρισμα.
Υδραυλικά δισκόφρενα στο ποδήλατοΤο «υδραυλικό» στα φρένα του ποδηλάτου αφορά στον τρόπο με τον οποίο η δύναμη που ασκούμε στις μανέτες μεταφέρεται κι επιδρά στα τακάκια, ώστε να αναπτυχθεί η απαραίτητη δύναμη τριβής στο δίσκο του τροχού μέσω της οποίας προκύπτει η «ροπή πέδησης».
Η τεχνολογία αυτή έχει αντικαταστήσει τα παραδοσιακά συρματόσχοινα με σωληνάκια υψηλής πιέσεως μέσα στα οποία υπάρχει κατάλληλο «υγρό φρένων». Είναι σαφές ότι, αντίστοιχα, οι παραδοσιακές μανέτες έχουν αντικατασταθεί με μανέτες - έμβολα συμπίεσης.
Ποια είναι η διαφορά και ποιο το κέρδος;
Η διαφορά είναι ότι για να φρενάρουμε, αντί να τραβάμε το συρματόσχοινο ώστε να κλείσουν οι σιαγώνες των φρένων, συμπιέζουμε το υγρό στα σωληνάκια.
Το πλεονέκτημα έγκειται στο γεγονός ότι, επειδή τα υγρά είναι πρακτικά ασυμπίεστα, η εντολή πέδησης εκτελείται άμεσα!
Το πλεονέκτημα έγκειται στο γεγονός ότι, επειδή τα υγρά είναι πρακτικά ασυμπίεστα, η εντολή πέδησης εκτελείται άμεσα!
Το σημαντικό πλεονέκτημα στα υδραυλικά συστήματα πέδησης είναι το ότι δεν εμφανίζονται υπολογίσιμες τριβές και αντιστάσεις.
Συμπέρασμα: Το υδραυλικό σύστημα πέδησης σε δισκόφρενα υπερέχει σημαντικά σε αποτελεσματικότητα έναντι του μηχανικού με τις ντίζες. Το μόνο «μειονέκτημα» που μπορεί να προβάλει ο …εχθρός είναι ότι το σέρβις του απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις!
Και λίγα λόγια για τη συντήρηση και τη ρύθμιση των φρένων.
Όλα τα ποδήλατα που έχουν V-brakes ή μηχανικά δισκόφρενα, τα οποία χρειάζονται περιοδικά ρύθμιση, γιατί καθώς φθείρονται τα τακάκια μεγαλώνει η απόσταση τους από το δίσκο ή τη ζάντα και, ανάλογα, η διαδρομή της μανέτας. Τα τακάκια των φρένων χρειάζονται αντικατάσταση όταν η φθορά τους φτάσει στο όριο που καθορίζει ο κατασκευαστής τους (στα δισκόφρενα συνήθως 0,5 χιλιοστά).
Το να αλλάξουμε «παπουτσάκια» στα V-brakes είναι σχετικά εύκολη υπόθεση αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στη ρύθμισή τους γιατί απορρυθμίζονται εύκολα, ειδικά αν είναι φτηνά.
Εάν έχουμε V-brakes, ελέγχουμε και τη φθορά της ζάντας. Μια υπερβολικά φθαρμένη ζάντα μπορεί να σπάσει ξαφνικά, με συνέπειες που εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι πιο πολλές ζάντες διαθέτουν δείκτες φθοράς. Ο πιο συνηθισμένος είναι μια περιφερειακή εγκοπή στην επιφάνεια που πατούν τα τακάκια. Όταν η εγκοπή αυτή δεν είναι πια ορατή, έστω και σε ένα μόνο σημείο, πρέπει το στεφάνι της ζάντας να αντικατασταθεί.
Στα μηχανικά δισκόφρενα πρέπει τα τακάκια να ισαπέχουν από το δίσκο 0,2-0,4 χιλιοστά. Η ρύθμιση γίνεται από μία ή δύο βίδες πάνω στη δαγκάνα, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες. Εάν ρυθμίζουμε ένα μηχανικό δισκόφρενο μόνο από τον ρεγουλατόρο της μανέτας, δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ σωστά.
Τα υδραυλικά δισκόφρενα δεν χρειάζονται καμία ρύθμιση γιατί καθώς φθείρονται τα τακάκια, τα έμβολα στη δαγκάνα μετακινούνται προς τα έξω, διατηρώντας το διάκενο σταθερό. Ακόμη δεν χρειάζεται συμπλήρωση υγρών ή εξαέρωση παρά μόνο εάν, για κάποιο λόγο, ανοιχτεί το υδραυλικό κύκλωμα. Η εξαέρωση απαιτεί αρκετή πείρα και καμιά φορά ειδικά εργαλεία. Το υγρό που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι αυστηρά αυτό που αναγράφεται πάνω στο καπάκι της μανέτας, δηλαδή υγρό φρένων DOT ή, συχνότερα, ειδικό λάδι (mineral oil), διαφορετικά θα καταστραφούν όλα τα ελαστικά μέρη του υδραυλικού κυκλώματος.
